Re-ampen van gitaren
Herken je dat? Het is s'avonds laat en de inspiratie slaat toe... Je wilt nog even je gitaarwerk vastleggen voor je demo maar je hebt alleen je 100 watt buizen versterker tot je beschikking... en je wilt wel je buren te vriend houden... Of in mijn geval kon ik geen keuze maken welke gitaarsound ik voor een specifieke demo ging gebruiken...
Muziek wordt tegenwoordig overal geproduceerd en de huidige techniek staat het vrij gemakkelijk toe om dat thuis te doen. Als je directe buren hebt is het vaak als gitarist echter niet gewenst om nog laat veel volume te produceren om wat gitaarwerk vast te leggen. Veel gitaristen spelen hun werk dan ook "droog" in door de gitaar direct in een audio-interface te pluggen. Voor hen is een kleine audio-interface met een DI-input (of losse DI-box) dan ook een uitkomst om gemakkelijk en stil te kunnen opnemen. Vervolgens kun je met software, ofwel een versterkersimulator, een relatief overtuigende gitaarsound creëren en indien gewenst dit later vervangen met echte versterkergeluiden.
Re-ampbox
Omdat het opgenomen gitaarsignaal dus volledig droog is kun je het signaal ook weer naar buiten sturen via een re-ampbox. Een re-ampbox is een omgekeerde DI-box wat er voor zorgt dat het gitaarsignaal uit de audio-interface (gebalanceerd en lage impedantie) geschikt wordt gemaakt om naar de input van de gitaarversterker te gaan (ongebalanceerd en hoge impedantie).
Re-amping geeft dus de flexibiliteit je opgenomen gitaar op een ander moment door een versterker(s) opnieuw te laten opnemen en dus ook te experimenteren met verschillende klanken en effecten zonder je gitaarpartij opnieuw te moeten inspelen!
Hieronder een korte uitleg hoe ik dit doorgaans aanpak.
Stap 1
Plug de elektrische gitaar in de HI Z ingang van de audio-interface en neem de gitaarpartijen op, gebruik desgewenst een versterkersimulator om in de stemming te komen. Is er geen HI Z input aanwezig dan kan hiervoor een Direct Injection-box (DI-box) gebruikt. De gitaar gaat dan naar de DI-box, de DI-box naar de microfooningang op de interface.
Stap 2
Ik sluit mijn Palmer Daccapo Re-ampbox zodanig aan dat hij
signaal ontvangt van de audio-interface en deze doorstuurt naar de gitaarversterker (dit kan per interface verschillen dus bekijk hiervoor de handleiding van je eigen interface).
Belangrijk: controleer of de signaalsterkte uit de re-ampbox naar de versterker overeenkomt met wat er uit de gitaar komt! Een Les Paul heeft bijvoorbeeld een hogere signaalsterkte dan een Strat met enkelspoels-elementen en dit heeft dan ook grote invloed op hoe de versterker klinkt. Tenslotte check ik of er geen brom (aardlus) aanwezig is.
Stap 3
Ik stel een versterker-opstelling samen en creëer een sound. Voor een stevige rocknummer gebruik ik in dit geval een Mesa Boogie Dual Rectifier in combinatie met een 4x12 met Celestion Greenbacks. De desbetreffende microfoons zijn een Shure SM57 (voor de bite) en ter aanvulling een Violet Design Black Knight (voor een wat voller geluid).
Stap 4
Ik neem het versterkergeluid op. Dit is tenslotte waar we het voor doen...
Er moet echter gecompenseerd worden voor de zogenaamde latency ofwel vertraging in de opnamesoftware dat ontstaat vanwege de tijdsduur van de lus van het uitsturen van een signaal naar het ontvangen van een signaal. De timing van de geluidsgolven van de DI-track en de re-amptrack komen dan ook niet overeen (zie foto).
Vanwege het gebruik van een multi-microfoon opzet moet er ook rekening worden gehouden met fase-verschillen. De grote microfoon staat verder van de speaker dan de kleinere en dus arriveert het geluid later bij de grote microfoon. Dit is ook weer een timings-issue wat kan resulteren in een verlies in lage frequenties of een holle onnatuurlijke klank. Ik compenseer net als bij latency hiervoor door gewoonweg de nieuwe opname te verschuiven tot het aansluit bij de oude opname (DI-track). Lukt dit niet, dan gebruik ik software in de vorm van plugins. En soms compenseer ik juist niet omdat het een te gek effect opleverd of juist beter werkt in de mix!
Creatieve vrijheid of keuzestress?
Als ik inspiratie heb neem ik mijn gitaarpartijen eigenlijk altijd droog op en gebruik een versterker-simulator om in ieder geval het "speelgevoel" te krijgen. Deze manier werkt snel en efficient, ik kan snel van sounds wisselen en kan tot diep in de nacht mijn inspiratie vastleggen zonder iemand te storen. Ondanks dat "amp sims" sterk in kwaliteit zijn verbeterd heb ik tijdens het uitmixen echter toch vaak de voorkeur voor de "real deal" en kies ik voor re-amping.
De mogelijkheid om te re-ampen geeft enorm veel creatieve vrijheid. Je kunt binnen dezelfde gitaaropname steeds variëren van effecten, microfoons of zelfs een andere versterker/speaker opzet gebruiken.
Dit maakt het soms ook wel lastig want een overvloed aan keuze kan averechts werken. Maar goed, ben je niet tevreden over je re-ampsessie, dan kun je nog altijd...(re)re-ampen!
Volgende keer een wat uitgebreidere kijk op creatieve re-ampsessies en tips bij het creëren van goede DI-opnames!
Hoe pakken jullie het aan? (Laat in de commentaarsectie ook weten welke onderwerpen jullie vinden dat ik moet behandelen)
Reactie schrijven